Jedną z przyczyn zawilgocenia fundamentów w budynkach jest brak izolacji poziomej. To usterka trudna do usunięcia i wymagająca kosztownej naprawy. Wiąże się z faktem, że niezbędnym okazuje się wprowadzenie w strukturę muru materiału będącego w stanie skutecznie przerwać podciąganie kapilarne. Problematyczna okazać może się również konieczność odtworzenia czy naprawy izolacji pionowej ścian fundamentowych i izolacji posadzki na gruncie. Jako że muszą one zostać ze sobą połączone, koniecznym jest zastosowanie odpowiednio dopasowanej metody. Wtórną izolację poziomą najczęściej wykorzystuje się przy zastosowaniu iniekcji ciśnieniowej, której cennik uzależniony jest od szeregu różnych czynników.
Niezbędne działania
Przed podjęciem decyzji o odbudowie izolacji poziomej z udziałem wspomnianej powyżej metody, należy upewnić się, że znajdzie zastosowanie w konkretnym przypadku. Warto zdawać sobie sprawę z mnogości możliwych przyczyn zawilgocenia budynków, które mają zróżnicowany wpływ na ogólny poziom wilgoci w danym obiekcie. Iniekcja będzie skuteczna wyłącznie przy kapilarnemu podciąganiu wilgoci w murach. Mając do czynienia z innymi źródłami zawilgocenia, niezbędne będzie podjęcie dodatkowych czynności lub zastosowanie odmiennych środków zaradczych. Do najważniejszych badań poprzedzających iniekcję zalicza się określenie istniejącego zawilgocenia masowego muru i oznaczenie maksymalnego, kapilarnego poboru wody. Jedynie wówczas możliwe będzie oszacowanie udziału podciąganej kapilarnie wilgoci w ogólnej wielkości zawilgocenia przegrody. Jednym z zadań stojących przed rzeczoznawcą jest dobór stosownego środka iniekcyjnego. Najlepszym rozwiązaniem jest zdecydowanie się na te, których skuteczność została potwierdzona certyfikatem WTA dla stopnia przesiąknięcia wilgocią 95±5%. Powinien on również podać szczegółowe informacje odnośnie zalecanego sposobu przeprowadzenia iniekcji. Chodzi tutaj tak o metodę, jak i optymalne ciśnienie, liczbę rzędów, średnicę oraz rozstaw otworów.
W jaki sposób przygotować ścianę do iniekcji?
Pierwszy etap to sprawdzenie czy na naprawianej ścianie znajdują się rysy i spękania. W celu dokonania oceny stanu muru oraz oszacowania zużycia iniektu, zaleca się wykonanie iniekcji próbnych. Ze ścian usuwa się wówczas tynk, zaznacza miejsca wiercenia i wykonuje otwory. Po wywierceniu są one oczyszczane – odsysane lub przedmuchane sprężonym powietrzem. Niezwykle ważną czynnością jest ochrona przed niekontrolowanym wypływem płynu iniekcyjnego przez pęknięcia, szczeliny i rysy w murze. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy ich szerokość przekracza 0,2 milimetra. Problematyczne okazać mogą się również mury z pustką powietrzną oraz niekontrolowane wycieki przez zmurszałe spoiny. W tym przypadku najczęściej wykonuje się wstępne uszczelnienie strefy iniekcji z wykorzystaniem szybkowiążącego szlamu lub dokonuje napraw spoiny, na przykład z wykorzystaniem szpachlówki uszczelniającej. Cennik iniekcji ciśnieniowej jest w każdym przypadku ustalany indywidualnie.